Simfoni për darken e qenve

Poezi nga libri i parë “Simfoni për darken e qenve”


SIMFONI PËR DARKËN E QENIT

U ulët të gjithë
Në të njëjtën sofër për të ngrenë
Disa kërkonin të shtohej bereqeti
Të tjerët e pështynin bukën
E bërë copë-copë

Qentë prisnin të dera
T´i mbledhin dromcat mbi sofër
Më to në gojë çdo ditë bulevardeve
Krijonin simfoninë për darkën e qenit 
Tokë të gjithë 
U bëtë një ansambël teatri
Më spektatorë të shurdhër
Artistet nuk guxonin të flisnin
Regjisori ua mbylli gojën
Dritat u fikën para kohe
Në vend të romancës
U shfaq tragjedia
Bota u qesh më ju
Kompozitori e shkroi në errësirë
Çelësin e pentagramit 
Për orkestrinën e këlyshëve
Notat i vutë në shkallën ce dur
Muzika ekzekutohet mitingjeve 
Dirigjenti në provën gjenerale
U shpërblye me plakat të kuqe
Edhe më tinguj ham, ham, ham...
Kur filloi koreografia e baletit
E luajtur në sallën solemne




NË ASNJË KOHË

Kur të shikoj
Nuk e di ç´je
Zgjim i Laookontit 
Apo epitaf mbi varrin tim
Që e mashtron jetesën
Ne prapë ju zumë besë
Gjashtë dashurive
Që bredhin nëpër përralla,
E koha ma kujton Kalin e Trojës
Vdekjen e lajmëtarit
Gjarpërinjve nuk u besohet aq lehtë
Në asnjë kohë
As kur ua heq dhëmbët e helmit



FJALA NE KURTHË

Gjurmët para portës
Së hajnave të trembur,
I njoha
Ishin veshur me petka evropiane !

Jemi afër njëri tjetrit  
Që t´i përtypim dëshirat tona

Në thellësitë e syve,
Fjala bie në kurthe.

Mbrojtësi im ju ka në nishan
Që nga dita e sotme




NATA E PËRFLAKUR

Shiu rrëmbyeshëm që erdhi
Mllefin e zi mbi trëndafil derdhi

Kallinjtë e butë që i korrëm atëherë
I dogji zjarri, si sytë e tu në derë

Nuk e di, përnjëmend nuk e di
Sa fëmijë kemi lind ne
Sa të tjerëve emrat
Mbi gurëvarre ua shkruam?!

Tash lëri moj njëherë
Këmishat e lagura me lot e kujtime
Se ato i djeg kënga ime




DHEMBJE TË NUMËRUARA

Tokës ia mata petkat
Me vrap kali
Eca shtatë ditë e shtatë net
U ktheva në Ballkan
Shkurt se shkurt më doli.

Toka ishte matur keq

Tokës me varre ia numërova gjymtyrët
Dhe trupin - me fuqi të dhembjes

Iu ankova zjarrit - gëlltitësit të kufomave
Dhe ujit – zhduknit të gjurmëve.

Hartografi,
Ku janë hartat topografike?!




SHIU NË ÇATINË E SHEMBUR

Shiu filloi të rigojë
Pas breshrit të madh
Që u përcoll nga  daullet e dasmës.

Çatia e shembur lëshoi
Edhe tingujt
Edhe shiun...!

Seç u lagëm gjer në palcë