AI SHPEND I BUKUR

 

ai shpend i bukur  

 

Në qiellin gri

Një zog aq lirshëm fluturonte
nga inati desh e vrava

ma kishte zaptue qiellin blu

 

Kur desha të marr hak
iku bashkë me lirinë time
ai shpend i bukur

fluturimi në qiellin e lirë

dhe liria janë të shenjta
për zogun... dhe për mua

 

 

Hamburg, korrik, 2020

Arif Molliqi: DASHNOR AUTODIDAKT

DASHNOR AUTODIDAKT

çdo mëngjes

bërllogun e shtëpisë e nxjerr jashtë

bashkë me marrëzitë e mia

më përzihet edhe një maskë e zezë

pastaj kthehem ia pjeku vetës një kafe

në televizion i dëgjoj lajmet bajate

nuk harroj edhe të urinoj

një ves i trasheguar nga qyteza ime

që nuk ka nevojtore publike

dikur kthehem e pi atë kafen e ftohtë

para se të nisem për qytet

që me pret një grua e bardhë e but

sa të shohin sytë

ajo më përngjan shumë në Shote Galicën

dhe në Norën e Kelmendit

që kurrë s´i kam njohur

që kurrë s´i kam parë

e kam ra n´dashni me to

ah, harrova t´iu them

në dashuri jam autodidakt

prandaj u desh me ardhur pleqëria

që ta heq turpin e lakuriqësisë

10.06.2020

I rikthej lojërat nëpër rrugët e fshatit

Arif Molliqi

I rikthej lojërat nëpër rrugët e fshatit

i mbaj mend rrugët

mëngjeset e stinëve që ndërroheshin

lojërat symbyllas

ku fshihesha në kaçakun e qenit plot morra

si te tjerët dhe unë duhej të fshihesha diku

të mos mbetesha gjithmonë i fundit

mbaj mend kur na rrihte gjyshja

ia trembnim pulën këlleqke në çarranikun e vogël

në arën e fqinjit vidhnim fasule

e bënim tremb për rrush

arrat e Bregut i shkundim me gjithë dushk

mbas pëllumbave  vrapoja e në shkollë shkonim vonë

kur erdhën vitet tjera erdhën kujtime ndryshe

mbi dardhën lonçe

mbi mollën sherbete hipnim

ta shihnim  Rrushen me vajza tjera

kur e matnin gjoksin e fryrë

eh sa herë me shokë i ndanim dashnoret

dhe sa herë jemi rrah mes veti për Rrushen

kjo është me e mira

kjo me takon mua

thoshim të gjithë

te gjitha i kujtoje dhe zemra sa nuk më plas

kujtimet kur më shfaqen e më vijnë pas

TË FSHEHURAT E FJALËS

 

kur lakmon shtatin e huaj

më pllembë dore e mat hijen tënde

 

të varret t´bredhin mendimet

 

ato që t´braktisin janë stinët

vitet dhe zogu n´fluturim

 

prapa t´vijnë të pabërat si dëshmi

 

nëse ka vapë të madhe

edhe breshëri n´vend të shiut është fat

 

(kur s´ka shi edhe breshëri bën punë)

 

nese krojet nuk shtjerrin këtë vit

lulojnë të fshehurat e fjalës

 

dhe rriten fëmijët lisat e lumenjtë

 

 

24.01.20

 

Formë mashtrimi që më rrethon

Arif Molliqi

FORMË MASHTRIMI QË MË RRETHON

pas dy ore që lexoj
s´kuptoj cila është poezia që e prisja
dhe e kisha blerë atë libër

aty kishte vargje trilluese
si replikat në foltorën e parlamentit
si bisedat në kafenen n´fund të rrugës

apo sharjet e analistve në televizion

moti s’e kisha parë në transmetim direkt
gjoks femre me të bukur
se të asaj qe doli në foltore të thotë diçka
duke e afruar mikrofonin afër buzëve

kur ajo e lavdëroj shtratin dhe burrin
para syve të mi gjithçka ishte halucinacion

e mbaj mend derisa e shikoja në ekran
më kishte ra një çehre trishtimi
gruaja me pyeti për telashet që kam 
kur e shikoj televizionin

nejse, unë i sqaroj se s´është gjë
veçse një përfytyrim i imi
është formë e mashtrimit që më rrethon