Arif Molliqi: DASHNOR AUTODIDAKT

DASHNOR AUTODIDAKT

çdo mëngjes

bërllogun e shtëpisë e nxjerr jashtë

bashkë me marrëzitë e mia

më përzihet edhe një maskë e zezë

pastaj kthehem ia pjeku vetës një kafe

në televizion i dëgjoj lajmet bajate

nuk harroj edhe të urinoj

një ves i trasheguar nga qyteza ime

që nuk ka nevojtore publike

dikur kthehem e pi atë kafen e ftohtë

para se të nisem për qytet

që me pret një grua e bardhë e but

sa të shohin sytë

ajo më përngjan shumë në Shote Galicën

dhe në Norën e Kelmendit

që kurrë s´i kam njohur

që kurrë s´i kam parë

e kam ra n´dashni me to

ah, harrova t´iu them

në dashuri jam autodidakt

prandaj u desh me ardhur pleqëria

që ta heq turpin e lakuriqësisë

10.06.2020

I rikthej lojërat nëpër rrugët e fshatit

Arif Molliqi

I rikthej lojërat nëpër rrugët e fshatit

i mbaj mend rrugët

mëngjeset e stinëve që ndërroheshin

lojërat symbyllas

ku fshihesha në kaçakun e qenit plot morra

si te tjerët dhe unë duhej të fshihesha diku

të mos mbetesha gjithmonë i fundit

mbaj mend kur na rrihte gjyshja

ia trembnim pulën këlleqke në çarranikun e vogël

në arën e fqinjit vidhnim fasule

e bënim tremb për rrush

arrat e Bregut i shkundim me gjithë dushk

mbas pëllumbave  vrapoja e në shkollë shkonim vonë

kur erdhën vitet tjera erdhën kujtime ndryshe

mbi dardhën lonçe

mbi mollën sherbete hipnim

ta shihnim  Rrushen me vajza tjera

kur e matnin gjoksin e fryrë

eh sa herë me shokë i ndanim dashnoret

dhe sa herë jemi rrah mes veti për Rrushen

kjo është me e mira

kjo me takon mua

thoshim të gjithë

te gjitha i kujtoje dhe zemra sa nuk më plas

kujtimet kur më shfaqen e më vijnë pas