Arif Molliqi: “E dashura ime Eva”, poezi, Sh.B “PA”,Prishtinë, 2013
Lexuesit tanë sot në të shumtën janë të
interesuar që të njohin botën shpirtërore të autorëve të rinj. Ata bëjnë
kërkime, kërkime të cilat u ofrojnë të bukurën. Nga kërkesat që bëjmë, kemi
hasur autorët e rinj janë shquar në punën e tyre dhe kanë prurje të bukura. Unë
do të përmendja këtu Arif Molliqin, që është një autori i ri dhe shumë i
suksesshëm që ka arritur nivelet më të larta dhe të letërsisë evropiane, pa
përmendur dhe shumë autorë të rinj tek ne, të cilët vërtetë e kanë ngritur në
nivel dhe i kanë dhënë përmasa të reja letërsisë shqipe, që mund të lexohet nga
çdo lexues i botës.
Pra
i janë përgjigjur letërsisë bashkëkohore, qoftë në drejtimet e rrymave të
ndryshme letrare, qoftë si mesazhe apo dhe përmbajtje e thellë, ku thelbi i
kësaj letërsie është shqipja, por dhe shpirti shqiptar, edhe pse krijuesit
jetojnë dhe veprojnë jashtë atdheut.
Arif
MOLLIQI, është poet që ka krijuar individualitetin krijues jo vetëm në poezinë
e sotme shqipe që krijohet në mërgim, por përmasat e këtij individualiteti maten
me nivelin e poezisë së sotme shqipe në shkallë kombëtare. Tashmë poezia e tij
ka fituar një vlerë dhe peshë artistikeArif Molliqi në të gjitha përmbledhjet
poetike ka dëshmuar vetën se është nga poetët e rrallë që ka ruajtur lidhjet
shpirtërore dhe të pandashme me vendlindjen, me atdheun dhe me Kosovën
përgjithësisht.
Arif
Molliqi solli në letërsi botën shqiptare, aspiratat jetike të popullit.
Dashuria për Atdheun, popullin dhe njeriun, krenaria kombëtare dhe besimi në të
ardhmen, ideja e madhe e çlirimit, Arif Molliqi ka dhënë prova se është një
ndër poetët, prozatorët, publicistët, që punën e tijë në letërsinë tonë e merr
me një përkushtim dhe ka bërë kthesa qoftë në poezi, qoftë në prozë, duke ditur
me mjeshtri të kapë tema që janë aktuale për shoqërinë tonë. Ai , mund të
llogaritet një ndër krijuesit tanë, që ka bërë dhe po bënë kthesa të mëdha në
letërsinë tonë, duke gdhendur gjuhën dhe nga këto gdhendje po nxjerr thesare të
mëdha.
Arif
Molliqin nuk e kisha njohur më parë personalisht, por duke e lexuar me vëmendje
të lartë prej kohësh, kur e takova më dukej sikur të ishim njohur nga
fëmijëria. Përse themi kështu? Ky maestro i vërtetë i fjalës së shkruar, e bënë
lexuesin sikur të jenë rritur me te, gjatë kohës kur lexuesi lexon brendinë e
tij shpirtërore. Me një thellësi shpirtërore, ndjesi artistike, me vargjet dhe
rreshtat e tij Molliqi ka fisnikëruar letërsinë tonë, duke i sjellë asaj vlera
me mjeshtri, për çka edhe është nderuar me shumë çmime letrare. Arif Molliqin
personalisht e njoha para tri vitesh kur u nderua ng LSHAKSH në Gjermani me
çmimin Shkreli, në vendin e parë. Më dukej i njëjti, sikur kur e lexoje, sikur
bisedoje me te, ai ishte vet vlera, vet poezia, vet miku i mbushur plot
fisnikëri. Vështirë do e kishim për të përcaktuar nëse Molliqi do të ketë bërë
hapa më shumë në prozë apo poezi, sikur ai të mos e thoshte vet se e donë më
shumë poezinë.
Arif
Molliqi poezinë e ka pasion dhe e shkruan për të shprehur ndjenjën dhe
përkushtimin e tij letrar. Ndoshta në prozë për nga numri ka shkruar më pak,
por proza dhe poezia e tij janë të fuqishme, me një vlerë të respektueshme,
vlerë që tërheq vëmendjen e lexuesve, them të atyre që leximin e bëjnë
kujdesshëm dhe e kuptojnë në mënyrë profesionale, ndryshe një kategori lexuesish
duhet të lexojnë disa herë për të kapur thelbin e këtyre vlerave me brumin e
duhur artistik. Sikur shumë krijues tjerë që jetojnë në mërgim, edhe Molliqi i
cili jeton në Hamburg të Gjermanisë, nuk ka mundur të i ikë boshtit të temave
që për trajtim kanë mërgimin, ku vend qenësor zënë malli dhe dashuria për
atdheun.
Arif
Molliqi është një krijues i cili rrugëton kujdesshëm qoftë në rrugën e poezisë,
qoftë në atë të prozës, duke ditur të shpërndajë brendinë ideore të fjalës së
shprehur në art. Tek përmbledhja poetike “E DASHURA IME EVA”, e Arif Molliqit,
lexuesi ynë do të gjejë imazhet,idetë,emocionet,të gjitha këto në përkim me
kërkesat më bashkëkohore të artit. Kjo vjen nga rezultati i aftësisë së këtij
poeti i cili në çdo libër më shumë që po boton,të jetë më në nivel të artit të
mirëfilltë,e cila arrihet nga poet të rëndësishëm të cilët nuk janë shumë të
tillë sot në letërsinë tonë.
E
DASHURA IME EVA-2013
Arif
Molliqi qoftë në poezi,qoftë në prozë ka dallueshmëri nga shumë nga poetët
tanë, shkathtësinë për të njohur botën që e takon çdo ditë. Një poet, prozator,
dramaturg, ku herë-herë shkruan edhe satira, është i mirëpritur te lexuesi ynë
me të gjitha zhanret, këtë e bënë me një mjeshtri të rrallë prej krijuesi, por
gjatë leximit të krijimtarisë së tij, ajo çka kam mundur të kuptoj unë, Arifi
më me pasion dhe përkushtim e kultivon poezinë.
Vargjet të cilat dalin nga vjershërimi
i poetit janë të qarta, të kuptueshme,
të kthjella thënë drejt kristalore. Tek poeti Molliqi nuk preken tema
tabu, aty preken tema te reja,ku gjithnjë ruhet në masë lidhja mes traditës, dashurisë
kombëtare, pa mundur të i shmanget mallit të atdhedashurisë, pasi që kurbetin
kaherë e ka përjetuar në lëkurën e vet,por asnjëherë pa dalë skajshmërisht nga
boshti i të arriturave të tij të suksesshme të poezisë sonë bashkëkohore. Teksti
poetik i poezive të Arif Molliqit në përmbledhjen poetike “E DASHURA IME
EVA”,ndërtohet përmes gërshetimit të trajtave të veçanta shprehëse të cilat
manifestohen në bazë të thyerjeve të natyrave të ndryshme,që në çdo fund varg
konstituohet me vlerë të fuqishme,me mesazh që frymon,që thërret,që ndërton. Në
këto mesazhe ngrihet zëri i fuqishëm i poetit i cili nuk pajtohet me atë që
është kundër njeriut,ku mesazhi i vargjeve të tij mbanë anën e të drejtës dhe
së vërtetës.
Libri
poetik i Arif Molliqit,”E DASHURA IME EVA” është një përmbledhje poetike e
ndarë në pesë cikle:”Vetëm udhët e shembura”, ”Rebelimi i Adamit”, ”E dashura
ime Eva”; ”Folklor Atdhedashurie”dhe “Kafene e mbrëmjeve”. Një autor i vargut
poetik si Molliqi, rrallë mund të gjendet mes nesh i cili aq bukur e ka të disiplinuar
ndjenjën dhe mendimin, qoftë kur shkruan poema të gjata,qoftë me pak vargje. Ai
din të formuloj mendime duke i dhënë fuqi kuptimplote, duke i bërë ato të
akceptueshme për lexuesin, ku përkushtim ka të ngrit mendimet në nivelin më të
lartë poetik,në veçanti këtë ngritje ia përkushton dashurisë ndaj atdheut. Arifi
edhe kur shkruan shkurt, meriton meditim të thellë në vargjet e tija,të cilat
gjatë analizës së thelluar,flasin më shumë se çka është e shkruar:
Ti
ke ëndrrat e tua
Varret
dhe kështjellat
Ti
s´je si unë
Unë
jam vallëzim
Që
jetoj pranë syve tu.
A
nuk janë kuptimplote këto vargje,padyshim thuan ate që shumë nga ne duhet
thënë,e shumë nga ne nuk do të mundeshim të i thonim në shumë strofa të gjata. Mungesa
e atdheut e ndjek poetin,i cili jeton mijëra kilometra larg vendlindjes,ku
malli për te e shtynë të gjejë tema,motive,të cilat ai i ka në botën e vet
shpirtërore,të cilat poetit i dalin si në retrovizor pamjet dhe përjetimet nga
e kaluara,malli që bluan në botën shpirtërore,madje e shpalos në letër,duke
lëkundur botën shpirtërore të lexuesve. I munguar nga mjedisi dhe rrethi
shoqëror, Arifi krijon në heshtje,pa u endur herë rreth ndonjë organizimi që
nuk është në nivelin e duhur,i rrallë edhe në rrjetet sociale,ai di të disiplinoj
me shpirt ndjenjën dhe mendimin, gjen burim frymëzimesh të forta, se ku e gjen
këtë frymëzim nuk e di saktë, ndoshta në qytetin e madh e modern të
Hamburgut,ku punon e vepron,ndoshta vetvetiu në dhuntitë e tij
shpirtërore,kryesore ka burime të pashtershme arti.
Jo rrallë te poezitë e Molliqit kemi të
pranishëm kryekëput motivin e atdhedashurisë,ku poeti identifikohet dhe prek
hapësirën e vendlindjes, atdheut, lëndimin e shpirtit,ku e vërteta jetësore
gjithnjë është si mostër në vargje qoftë në formën individuale e përdorur, qoftë
e ngarkuar me figura, me një potencë të madhe kuptimore,ku e vërteta artistike,
mesazhi poetik të jenë të qëndrueshëm, që i qëndron kohës dhe bartë ndikim
aktiv tek lexuesit.
Sa
dëshirë kam pasur
Ta
shoh Evën
si
ka vdekur
A
ka vdekur cipërcullak
Apo
me shtiza të flamujve
n´dorë
A,
e kanë varrosur
Pështjellur
me lesh Dashi
a
fletë fiku
Amaneti
i fundit i Eves
Cili
ishte
Adamin
ta tredhin përsëri
Poezia
e Molliqit është dëshmia më e mirë se kjo poezi i ka rrënjët në realitetin
tonë, e që nga ai bazament ngritën në art të mirëfilltë. Poezia e Arif Molliqit
është poezi e vlerës së lartë, instrument për dhënien e së vërtetës së bukur,e
që mendoj se çdo art e kërkon këtë,nga se arti është padyshim mënyra më
thelbësore për zbulimin e së vërtetës,kurse e vërteta është vlera më e lartë e
shpirtit. Molliqi nuk le në këtë përmbledhje poetike hë për hë pa përdorur edhe
satirën,këtë e përdor me mjeshtri tek”KËNGA E MARRËZISË”
Kur
popullin e kaplon uria
Dhe
kur hajnat i mbron qeveria,
Rroftë
marrëzia O!
Por
më pas poeti me mjeshtri ikën satirës, zgjeron horizontin e vet,jep emocione të
reja, sjell rreth të ri lirikash, ruan rrugëtimin e ideve,imazheve, ku ligjërata
e tij poetike thyhet e përthyhet në vargje,lidhur njëra me tjetrën përmes subjektit
lirik,figurave poetike,ku dominon gjithnjë arti i fuqishëm. Të analizosh
përmbledhjen poetike “E dashura ime Eva”, do kohë e mund, si dhe është e
pamundur të hidhet e tëra në letër për lexuesin.
Që
lexuesi mos të e kapërdijë të gatshme,është në interes të çdo lexuesi të
mirëfilltë të e lexoj në tërësi këtë libër të ngjeshur në art,të kapë botën
shpirtërore të poetit,tema dhe ide, mesazh, ndjenjën dhe mendimin e poetit
Molliqi. Të e lexosh në tërësi përmbledhjen poetike të Molliqit, të e analizosh
dhe kuptosh drejt,do të thotë: atë të e ndjesh, e prekesh, shpërthesh bashkë me
të, dehesh, shkrihesh në thëllimet e saj. Edhe gjuha poetike është e çiltër,me
theks të fuqishëm, kambanë e mesazheve, armë e fortë arti në duar të
lexuesit,poezi në të cilën kapet imazhi,fuqizohet ideja, poezi e mesazheve, e
cila lexuesit i ofron atë që duhet të e thotë artisti për kohën e vet.
13
Shkurt 2014
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen