KUJTIMI PËR ADELEN

 

 

 

 

KUJTIMI PËR ADELEN…

Kur u vendosa si refugjatë në shtëpinë e azilit

unë isha dyzetë e një vjeç

aty e pata njohur shumë të panjohur

e pata njohur edhe “Frau Erich” më emrin Adela

ishte përgjegjëse për refugjatët e Ballkanit

më kujtohet

kur u pata rrahur me një tip nga Maroku

edhe ai si unë refugjatë

vetëm Adela na ndërpreu edhe pse aty kishte

nga Kosova, Bosnja, Bullgaria e Gjeorgjia…

 

Të nesërmen në dhomën time

erdhi Adela më tha;

marokenin e kemi transferuar nga këtu

derisa me tregonte e shikova

kishte sy vërtetë epshndjellëse

pak se të varur që tregonin se kishte vuajtur

në kohën e Gjermanisë Demokratike

kishte qenë mësuese e rusishtes

burrin e kishte pas oficer

që i kishte vdekur nga kanceri

duke punuar në termocentralit bërthamor

kur shpërtheu Çernobili

 

Kur po hynim në muajin e tretë të shoqërimit

më Adelen

për të parën herë e pyeta

pse një grua më dhjetë vjet martesë

gjithmonë më flet për njëfarë frike

ma merr mendja e ke për shkak të vetmisë

apo ke frikë nga unë

që herën e fundit desh e vrava marokenin

më ndjeni që kot po ua kujtoj atë rrahje

 

derisa po zhvishej ia shikova këmbët

Adela ishte trupshkurtër

andaj mbante këpucë me take të larta

të dukej më e gjatë

edhe pse ishte e hijshme.