një çast ndezët drita e gjelbër
tuneli për morg lejohet...
në të majt është një derë prej hekuri
askush nuk të merr për dore
më ta treguar rrugën e Parajsësas britmat nuk i ndien
as zërat e të vdekurve që s´të njohin
nga morgu deri të Ferri
në kryqrrugën e mbyllur n´çark janë vendosur pafundësi njerëzish
s´di ç´emër t´i vë djallit që mashtron
e vetmja gjë që s´do t´ia dijë për moshën
janë morgu, ferri dhe parajsanjë mijë vjet të njëjtet emra
veç përkujtimi në mermer tjetër.
